Posted on July 29, 2010 by salambihani
विशद
सल्बलाउँछन् छातीभित्र सपनाका रासहरु
उदाउँछन् बिहानीमा उज्यालाका आशहरु
फाटेको यो फरियाले के बित्ला र सिङ्गो जिवन
मुटु काँप्छ जसै साँझ रित्ता हुन्छन् गासहरु
हँसियाको कोलाहलमा रगत छट्पटाउँछ सधै
चिथोरिन्छन् जब आँशु राता हुन्छन् घाँसहरु
बिछ्यौनामै जून पनि रोइरहे जस्तै लाग्छ
किन देख्छु सधै राती ताराका यी लाशहरु
आँशु पुछी अब कोर्छु मेरै हँसियाको कथा
अनि लेख्छु किन बन्छन् मालिक अनि दासहरु
Filed under: गजल | Leave a comment »
Posted on July 20, 2010 by salambihani
जोतारे धाइवा
कुनै ठूलै कुरामा उसको दिमाग गाडिए जस्तो छ
उसलाई साँच्चै अब नयाँ शासन चाहिए जस्तो छ ।
भए-रहेका कसैलाई पनि सीधा नजरले हेर्दिनँ भन्छ,
सबका सब उसका आँखामा नाङ्गिए जस्तो छ ।
घ्याम्पो त हैन होला जुन उसले छामेको छ भर्खरै,
दौराभित्रका पेटमा सिङ्गै ढुकुटी राखिए जस्तो छ ।
किन अग्ला पर्खाल ठड्याइएका हँ यो सहरमा ?
कुनै जाली योजना बुन्नलाई खेल थालिए जस्तो छ ।
घाम पनि खै लाग्दैन यहाँ झरी पनि खै पर्न छाड्यो,
यहाँको दुश्चक्रदेखि त प्रकृति नै आत्तिए जस्तो छ ।
Filed under: गजल | Leave a comment »
Posted on July 15, 2010 by salambihani
संगीतश्रोता
पसिना त्यो हाम्रो थियो, उसको भयो थैलो किन?
अझै उही सुकिलो छ हाम्रै आङ मैलो किन?
कैले राति साँध सार्छ, कैले बाढी लगाइदिन्छ
तल्लाघरे हेपाहाले घच्घचाउँछ दैलो किन?
हाम्रो घरको भित्री कुरा हामीलाई नै थाहा होला
टाँठो-बाठो हुन खोज्छ खोलापारे कैलो किन?
विद्रोहका सयौं गजल गुन्जँदैछन् सडकमा
फेरि उसकै महलमा थोत्रो गजल पैलो किन?
सारंगी र मादलको ताल खोज्छन् श्रोताहरु
हो-हल्लामा हाहा-हूहू यस्तो भाँडभैलो किन?
Filed under: गजल | Leave a comment »
Posted on July 6, 2010 by salambihani
शकुन आँशु
जिउँदै घाँटी निमोठी मारिएकी नारीहरु
बोल खोल रापिएर खारिएकी नारीहरु
समानताको अंश खोज्दै एकाएक उठौँ मािथ
मान्छेबाट मान्छे तल झारिएकी नारीहरु
लेखान्तको कुरा हुन्न चेतनाको कुरा हुन्छ
बिना न्याय धकेलेरै सारिएकी नारीहरु
घरैभित्र हेलिएर घरैभित्र मर्ने मान्छे
तिनै हुन् गृहबन्दी पारिएकी नारीहरु
Filed under: गजल | Leave a comment »
Posted on June 29, 2010 by salambihani
मुना निश्चल
बाँसुरीको मन्द-मन्द धुन मन लाग्यो
अँध्यारोलाई भगाउने जून मन लाग्यो
बोलू-चलूँ आज्ञा छैन जुठेल्नोमै बन्दी नारी
बन्द कोठा मन्द आवाज रुन मन लाग्यो
चल्ला जति कता पसे सिकारीको चहलपहल
आधा-आकाश उडीउडी छुन मन लाग्यो
युगौं-युग चौका हेरी सही बस्ने मौका हैन
हितको लागि बग्ने शुद्ध खून मन लाग्यो
Filed under: गजल | Leave a comment »
Posted on June 20, 2010 by salambihani
बूँद राना
जिऊँ शानसँग मरौँ शानसँग
नितान्त नौलो पहिचानसँग
खडेरी सहेको बिरुवाले भन्थ्यो
चिनाजान भर्खर भयो ज्ञानसँग
मभित्र मबाट कमी खोजिँदैछ
नतान मलाई गुणगाणसँग
लडी कालसँग बरु मर्नु जाती
तर ज्यून गाह्रो अपमानसँग
विनाभोज भेटी ऊ बाँच्दैन आफै
किन हात थापूँ म भगवानसँग
Filed under: गजल | Leave a comment »
Posted on June 13, 2010 by salambihani
सन्त थलङ
आफैभित्र खोकि्रएर निरङ्कुशता ढल्छ एकदिन
उन्मुक्तिको फूल फुल्ने शासन पनि चल्छ एकदिन
सधै कहाँ टिक्न सक्छ भ्रम छर्ने व्यवस्था यो
जनतासामु कहाँ टिक्छ पहाड पनि गल्छ एकदिन
अँध्यारोको स्तूतिमा जति भजन गाऊ तिमी
थाहै नपाई चेतनाको दीप पनि बल्छ एकदिन
पौरखी हातहरुले सिन्चेपछि तातो श्रम
मरु्भूमि किन नहोस् मोतीदाना फल्छ एकदिन
चैत-बैशाखको धुपमा डढेलो सल्केपछि
अनकन्टार जङ्गल पनि क्षणभरमै जल्छ एकदिन
Filed under: गजल | Leave a comment »
Posted on June 9, 2010 by salambihani
जीवन चामलिङ
पुर्खाको आवादी माटो खै त दाजै ?
उभौली चढेको बाटो खै त दाजै ?
तिम्रो चेतनालाई यही हो प्रश्न
भास्मे खोरियाको पाटो खै त दाजै ?
हामीले ओढेको आकास हेर त !
रंगीन इन्द्रेणीको रातो खै त दाजै ?
इतिहासको थुप्रै सन्ध्यामा
हेपिएको घाऊ खाटो खै त दाजै ?
कुटियौ थिचियौ र लुटियौ
लिएको बदला साटो खै त दाजै ?
Filed under: गजल | 1 Comment »
Posted on June 2, 2010 by salambihani
रवि प्रांजल
मान्छे यहाँका पुराना देखेँ
आँखा भएका काना देखेँ
जहाँ ओत लागेको छु
जीर्ण त्यहाँ छाना देखेँ
बिना अपराध कैदी छु
घरलाई नै थाना देखेँ
‘कथा’ भयो ‘हरिश्चन्द्र’
फटाहाको जमाना देखेँ
बैरी भए सारा दुनिया
‘मित्र’ एक-दुई जना देखेँ
सुनाउँदिन अब गजल
समय काट्ने बहाना देखेँ
‘रवि’ लाई कुन्नि के भो
आफन्त नै विराना देखेँ ।
Filed under: गजल | Leave a comment »
Posted on May 23, 2010 by salambihani
सप्रेम अर्चना
सङ्घर्ष जिन्दगीको खारिन्छ एकचोटि
यो जिन्दगी सुनौलो पारिन्छ एकचोटि
नौलो बहार डाक्ने आशा फुलाउने त्यो
यौटा नयाँ बिरूवा सारिन्छ एकचोटि
माया दिएर कोही चाहन्छ जित्न युद्ध
साँच्चै विभोर बन्दै हारिन्छ एकचोटि
लड्छौँ मिलेर हामी अन्यायका विरुद्ध
कालो परम्परा यो मारिन्छ एकचोटि
Filed under: गजल | 1 Comment »